Featuring Old Bisayan Folk Stories: SI HARING WATI (KING WORM)

Tue, January 31, 2006  2:00 am

Si Haring Wati

(Author Unknown)

Dugay nang nagpuyo si Haring Wati sa ilalom sa yuta, apan usa ka adlaw niana mihangyo siya sa atong Ginoo nga unta mahimo siyang tawo aron makaalagad sa mga kabos.

Unya, pagkahimo na niyang tawo, nadato siya.

Paglabay sa panahon, gitawag sa atong Ginoo si San Pedro ug miingon:  “Dro, adtoon ta si Haring Wati ug tan-awon nato kon makaila pa ba siya nato.”  Tuod man giadto nila si Haring Wati, apan wala na siya makaila kanila.

Miingon ang atong Ginoo, “Paimna intawon kog tubig.”

Gitawag ni Haring Wati ang iyang sulugoon ug nagkanayon: “Hoy, tagai na siyag imnonon sa manok.”

Miinom lang usab ang atong Ginoo sa tubig.  Pagkahuman, miingon siya kang San Pedro: “Dali, Dro, mamauli na lang ta, kay si Haring Wati wa na gyod makaila nato.”

Namauli tuod sila ug nag-ilis ug maanindot nga sapot.  Tingpaniudto na pagkabalik nila sa ka Haring Wati.

“Maayong udto, ‘Nyor.” matod nila.

Pagkakita ni Haring Wati sa maanindot nilang sapot, iya dayon silang gipasaka ug gipalingkod. Giingnan ni Haring wati ang iyang mga sulugoon sa pag-andam sa lamesa, unya gidapit ang atong Ginoo ug si San Pedro pagdungan ug paniudto kaniya.

Gihukas dayon sa atong Ginoo ang iyang amerikana ug gibutang duol sa kan-anan.  Unya mao usab ang iyang gihimo sa iyang karsones ug sapatos, ug miingon siya: “Nan, amerikana ug sapatos ko, pangaon na lang mo kay kamo may gisilbihan ni Haring Wati.”

Unya, giatubang sa atong Ginoo si Haring Wati ug miingon:  “Haring Wati. mihangyo ka kanako nga unta mahimo kang tawo aron ikaw maoy magbuhi sa mga kabos.  Apan tataw na kaayo nga dili gayud ikaw mohimo niana. Nan karon, balik ka sa yuta.”

Si Haring Wati miluhod sa atubangan sa atong Ginoo ug nangayog pasaylo. Apan wala gayud mabalhin ang hukom sa along Ginoo.

Mao nga karon ang Wati nahibalik sa iyang gigikanan, ug usahay gani ginatumban ra siya sa mga lumalabay nga gadanghag lang.  (Click Read More for English Translation)

KING WORM

King Worm had lived under the ground for a long time, but one day he begged our Lord to make him into a man. King Worm said he would like to take care of the poor.

When King Worm became a man, he became rich.

After a time, our Lord called St. Peter and said:

“Peter, let’s go see King Worm and find out if he still knows us.”  So they went to see King Worm, but he didn’t recognize them.

Our Lord said: “Please le me drink some water.”

King Worm called his servant, saying: “Give him some of the water for the chicken.”

Our Lord humbly drank the water.  Then, he said to Peter: “Let’s go home, for King Worm doesn’t remember us anymore.”

The went home and changed into handsome clothes.  It was lunchtime when they got back at King Worm’s house.

“Good noon to you, Sir,” they greeted him.

Seeing their handsome clothes, King Worm immediately asked them to come up and sit down.  He told his servants to prepare the table, then invited our Lord and St. Peter to lunch with him.

Our Lord immediately took off his coat, his trousers and shoes.  He placed them on the floor near the table.  Then, our Lord said to his clothes:  “There, my coat and shoes, you may eat for it’s you that King Worm is serving.”

Then our Lord faced King Worm and said: “King Worm, you begged me to make you into a man so you could take care of the poor.  But it’s clear that you aren’t doing what you promised me. So I shall send you back to the ground.”

King Worm knelt before our Lord and asked for forgiveness.  But our Lord did not change His Mind.

That is why the Earthworm is back where he came from, sometimes to be trampled upon by careless passers-by.

Comments

Got something to say?

You must be logged in to post a comment.